klasztor

Historia franciszkanów w Gołonogu rozpoczyna się 15 sierpnia 1951 r., kiedy to decyzją ówczesnego biskupa częstochowskiego bracia Prowincji Zakonnej św. Antoniego z Padwy i bł. Jakuba Strzemię z Krakowa zostali zaproszeni do objęcia placówki duszpasterskiej w Gołonogu. Wspólnota objęła opieką jedyną parafię w Gołonogu. Jej pierwszym przełożonym i jednocześnie administratorem został o. Apolinary Uchman. Jednak duszpasterzował niedługo, ponieważ został aresztowany i osadzony w więzieniu. Kolejnym proboszczem został o. Ignacy Mucha, który pracę w Gołonogu rozpoczął jako wikariusz parafii jako katecheta, a następnie został przełożonym klasztoru i proboszczem parafii. Wpisał się w historię parafii jako troskliwy gospodarz o głębokim życiu wewnętrznym, dbał o powierzoną swojej opiece społeczność. Za swoją żołnierską przeszłość był szykanowany przez komunistyczne władze, jednak nie poddał się represjom. Po śmierci o. Ignacego do dnia dzisiejszego funkcję proboszcza i przełożonego klasztoru pełniło jedenastu kapłanów zakonnych. Od roku 1981 bracia mieszkają w nowo wybudowanym klasztorze. Posługa franciszkańska pełniona zaledwie pół wieku, wpisała się na stałe w historię gołonoskiej parafii.