Liturgia Wielkiej Soboty oprócz Liturgii Słowa i Liturgii Eucharystycznej składa się z Liturgii Światła i Liturgii Chrzcielnej. Przed kościołem rozpala się ognisko. Kapłan, ubrany w białe, radosne szaty, służba liturgiczna i wierni stają wokół. Następuje poświęcenie ognia. Następnie przygotowuje się Paschał. Wypowiadając słowa: "Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków" – kapłan kreśli na paschale znak krzyża, litery Alfa i Omega oraz na polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku, umieszcza też pięć symbolicznych gwoździ w formie krzyża, symbolizujące pięć ran Jezusa.
Zapalenie Paschału, symbolu osoby Chrystusa, czyli Światłość Świata, uzmysławia nam raz jeszcze, że dokonała się Pascha, przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia. W uroczystej procesji Paschał zostaje wniesiony do świątyni od którego wierni odpalają przyniesione świece symbol Zmartwychwstania. Liturgię chrzcielną otwiera odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, podkreślającej jedność całego Kościoła. Kapłan poświęca wodę chrzcielną – tradycja zaleca, aby dokonało się to przy włożeniu Paschału do naczynia z wodą; tekst błogosławieństwa przypomina odradzającą moc wody. Z zapalonymi świecami w ręku, wierni wyrzekają się grzechu, wszystkiego, co prowadzi do zła i szatana, głównego sprawcy grzechu, a następnie wyznają wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego, Kościół, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne. Liturgię chrzcielną kończy modlitwa wiernych.
W Wielką Sobotę wierni przychodzą do świątyń, w których kapłani błogosławią pokarmy przeznaczone na świąteczny stół, czyli tzw. święcone (święconkę) – kończy się bowiem czas postu. Pokarmy te znajdą się później na stole wielkanocnym. Zwyczaj ten nawiązuje do wieczerzy paschalnej Izraelitów, którą spożywał również Chrystus w Wielki Czwartek. Zapraszamy do galerii: JM
