parafia
5 czerwca, 2021
Początek tego święta sięga roku 1263, kiedy to w Bolesnie jeden ksiądz, wątpiący w rzeczywistą przemianę chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, wziął hostię do ręki, ta zaczęła krwawić. Korporał, przechowywany do dziś w katedrze w pobliskim Orvieto, jest uznawany za ten, na który wówczas spadły krople krwi. Dotąd widać na nim plamy. W czasie procesji Bożego Ciała obnosi się ten korporał zamiast monstrancji.
W 1264 r. papież Urban IV specjalna bullą „Transiturus” ustanowił tę uroczystość dla całego Kościoła. Korzystając, że na dworze papieskim w Orvieto był wówczas św. Tomasz z Akwinu, papież Urban IV polecił mu opracowanie tekstów liturgicznych Mszy świętej.
W Polsce święto Bożego Ciała zaprowadził biskup krakowski Nanker w 1320 r. Na początku XV wieku Boże Ciało w większości polskich diecezji było zaliczane do głównych świąt roku kościelnego. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – Bożego Ciała to jedyny dzień w roku, w którym ludzie Kościoła i wierni wychodzą na ulice prosić o błogosławieństwo od Chrystusa dla naszych domów, ulic i miast.
Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci, zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele katolickim. W tym uroczystym dniu zgromadziliśmy się w naszym Sanktuarium św. Antoniego z Padwy na „gołonoskim wzgórzu”, aby uczcić Najświętsze Ciało i Krew Chrystusa oraz dać świadectwo naszej wiary. Uroczystej, koncelebrowanej Mszy Świętej przewodniczył proboszcz naszej parafii o. Sebastian Tracz w koncelebrze z braćmi w zakonie. Po zakończeniu Eucharystii udaliśmy się w uroczystej procesji po naszych ulicach, aby dać świadectwo naszej wiary. Procesja z monstrancją zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach. Przy każdym ołtarzu czytane są zawsze fragmenty z jednej Ewangelii, a więc Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Wychodzenie w uroczystych procesjach na ulice naszych miast to zaproszenie Jezusa, by wkroczył w naszą codzienność: do naszych domów, rodzin, szkół, miejsc pracy i odpoczynku. To także wyznanie Jego panowania nad światem i prawa do obecności w życiu publicznym.
Także i my staramy się iść za Jezusem, aby Go słuchać, aby wejść w komunię z Nim w Eucharystii, aby Mu towarzyszyć i aby On nam towarzyszył. Zadajmy sobie pytanie: w jaki sposób idę za Jezusem? Jezus przemawia w milczeniu w tajemnicy Eucharystii i za każdym razem nam przypomina, że pójście za Nim oznacza wyjście poza samych siebie i nietraktowanie naszego życia jako naszej własności, lecz uczynienie go darem dla Niego i dla innych.
JM.
Kazanie proboszcza podczas Uroczystej Mszy Świętej Bożego Ciała
