Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania, trwa adoracja przy grobie Jezusa, również w tradycji Wielkiej Soboty, jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. Wielka Sobota to Liturgia Słowa i Liturgia Eucharystii. Odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne. Od ognia rozpalonego i poświęconego przed kościołem, kapłan zapala paschał, na którym zakreślony jest krzyż oraz litery Alfa i Omega i pięć gwoździ, które symbolizują rany Chrystusa i wypowiada słowa, „Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków”. W uroczystej procesji kapłani wnoszą do świątyni Paschał, od którego wierni zapalają przyniesione świece, symbol Zmartwychwstania. Po liturgii słowa następuje obrzęd poświęcenia wody. Podczas poświęcenia wody celebrans zanurza paschał w święconej wodzie i prosi Boga, aby przez Swojego Syna zesłał na tę wodę moc Ducha Świętego. Zanurzenie to symbolizuje prawdę, iż chrzest jest sakramentem współumierania i współzmartwychwstania z Chrystusem. Z zapalonymi świecami w ręku, wierni wyrzekają się grzechu, wszystkiego, co prowadzi do zła i szatana, głównego sprawcy grzechu, a następnie wyznają wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego.
JM.
Okolicznościowe Kazanie o. Pawła Soleckiego
